Ik had hem graag gekend...

New York, 1920

"Zo gauw je de neiging voelt op iemand kritiek te hebben" zei hij, "denk er dan om dat niet alle mensen in deze wereld zo bevooroordeeld zijn geweest als jij".
Deze raad gaf mijn vader me. Als gevolg daarvan heb ik de neiging elk oordeel op te schorten, een gewoonte die veel merkwaardige karakters voor me toegankelijker heeft gemaakt en me tevens het slachtoffer deed worden van nogal doorwinterde zanikers.

Met deze woorden begon F. Scott Fitzgerald zijn boek " The Great Gatsby". Ik herkende mezelf in deze woorden en dacht aan wat mijn oma steeds zei. " Altijd tegen iedereen vriendelijk zijn, je weet maar nooit hoe het gaat in het leven.."
Het is een soort gelijkaardig patroon in mijn leven. 

Toen ik de verfilming van het boek had gezien, wou ik meer weten over de schrijver van zo een prachtig verhaal. Ik geloof dat tussen de lijnen van het verhaal de echte schrijver zichzelf prijsgeeft. Hij moest wel een dromer zijn, een believer. Net zoals ik...
Ik herken dan ook zijn manier van schrijven. Hij slaagt er in om gevoelens te verwoorden waar ik nooit de woorden voor vond. Ik denk dan ook dat F. Scott Fitzgerald zichzelf in Gatsby had beschreven.  Dat hij zelf de man was vol passie, vol onvervulde dromen... een groot man...

Ik had hem graag gekend...