Het kleine roze gietertje

Foto: L i e s b e t h

Met een klein roze gietertje loopt ze in haar korte short richting kippenhok. Het gras twinkelt van de ochtenddauw. Haar kleine teentjes in de slippers worden nat. De warmte van de zon maakt haar voetjes vast snel droog. 
Een paar meters achter haar volgt de poes, toezicht houdend met haar staart recht omhoog. De kippen hebben het meisje met het roze gietertje opgemerkt en lopen in spurt naar het houten poortje van het kippenhok.

Ze lacht door zoveel enthousiasme! De kippen zijn blij haar te zien! Ze opent het piepende houten hekje en de poes neemt de weg langs het paaltje. Ze springt sierlijk op de paal om zo zachtjes neer te dalen in het kippenhok. De kippen schrikken er al niet meer van. Ze aanvaarden haar als het ware als toezichthouder van de kudde.

Het meisje neemt een kijkje naar het putje dat ze gisteren heeft gegraven onder de kerselaar. Het is zo warm buiten en de kippen hebben vast nood aan een zwembadje! Ze heeft ijsblokjes mee en giet het water en de ijsblokjes in het zwembadje. De

Bron

eerste kip komt al drinken van het zwembadje. Nieuwsgierig als ze zijn, wijken de kippen geen meter van haar. De poes blijft waken en ligt in de schaduw als een tijger de situatie te overzien. Dat het zwembadje na tien minuutjes leeg is doordat de aarde het water opslorpt kan het meisje niet deren. Dan beginnen we opnieuw toch?

Dat meisje is mijn dochter. 
Ik mocht vanop het terras toeschouwer zijn van dit tafereeltje. Je zou er een klassiek meesterwerk kunnen van maken. Pieter Breugel had er misschien wat in gezien! Zo heerlijk in de ochtendzon. De straat is nog stil, de hemel blauw en hier en daar een fluitende vogel. De stilte maakt het geheel nog mooier, de zon licht alles op en mijn dochter speelt de hoofdrol. 

Dit zijn de simpele dingen in het leven die mij doordringen van een zalig, rustgevend gevoel.
Het is de basis van mijn geluk.