100% L i e s b e t h®: Het kasteel van Wieze

Met mijn fietsje rijd ik richting kasteel. De avondzon schijnt op mijn gezicht en geeft een warme gloed af. Langs "achter het kasteel" is mijn geliefkoosde fietstocht. Het kasteel is ommuurd maar ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Er is één poortje in de muur en dat is altijd gesloten. Het is ontelbaar hoe vaak dat ik al door het spleetje in de deur heb staan kijken in de hoop een glimp op te vangen van wat er zich afspeelt achter de muur.

Het poortje staat open! Mijn nieuwsgierigheid neemt het over en ik zet mijn fietsje tegen te muur. Bah die brandnetels hier. Ik loop op mijn sandaaltjes door de drassige grond.

Eindelijk zal ik het geheim achter de muur ontrafelen. Ik kom achteraan in de tuin van het kasteel. Ik schrik van de man in de muur. Hij spuwt water. De muur is volledig begroeid met klimop en in de muur zit een soort fontein. Best griezelig eigenlijk.

Bron

Ik loop verder terwijl ik nog een paar keer achterom kijk naar de man in de muur. "Het is maar een fontein Liesbeth! Standbeelden komen niet tot leven!!?"; praat ik mezelf moed in.

Rechts van mij, niet ver van de muur staat een orangerie.Ik hoor mensen praten. ik verschuil mij achter een boom en staar naar drie dames. Ze zijn gekleed in hoepelrokken en dragen een parasolletje in stof. Een dame giet koffie uit in sierlijke theekopjes. Ik denk met bloemetjesmotief, voor zover ik dat van hier kan zien. Ze gaan zitten in rieten stoelen. Een van de vrouwen kijkt mijn richting uit.. ik schrik.. ik loop weg tussen de struiken. Komt ze achter me aan? Even stil blijven. Nee er gebeurt niets. maar waar ben ik hier..

Bron

Ik zie een prachtige vijver met fonteinen omgeven door een zuilengalerij. Ik paradeer tussen de zuilen, met de dames nog in gedachten fantaseer ik dat ik zelf een chique dame ben.. alsof ik een parasolletje draag, zweef ik langs de zuilen met de avondzon op mijn gezicht. Heerlijk!

Bron

Langzaam duikt in de verte het grote kasteel op. Zo ziet het er dus uit!.. Precies zoals ik me had voorgesteld. Grote torens, grote glasramen. Vast en zeker met een grote traphal waarin de grote vensters het licht filteren dat schijnt op de een grote huisplant of misschien een fonteintje in het midden van de hal.
Dat zoiets prachtigs in het dorp staat waar ik woon!

Plots luid de kerktoren vijf uur. Ik moet naar huis. Ik ren terug langs de fonteinen, langs de struiken, langs de muur, langs de fontein in de muur, langs de brandnetels.
Oef mijn fietsje staat er nog! Ik trap met een snelheid dat mijn voetjes bijna niet meer kunnen volgen. Ik wil het vertellen wat ik heb gezien! de wind blaast door mijn haren, een vlieg petst tegen mijn gezicht..*auch*..
"Mama mama moet je nu eens wat weten?!!"

Jaren later is de werkelijkheid echter anders. Ik ben nog nooit achter de muur geraakt. Met de kinderen rijden we vaak langs "achter het kasteel" en telkens ik voorbij de muur rijd,blijft het mijn fantasie prikkelen.
Want achter die muur ligt een andere wereld, een andere tijd. Dat weet ik wel zeker...