zaterdag 5 oktober 2013

Leeggelopen pruimenballonnetjes

Zo lang naar uitgekeken, de bloesems zien stralen, de zon zien schijnen.. 
En nu is het herfst! Het moment van de oogst.

Met onze mond open staren we naar de boom.In plaats van prachtige paarse Queen Victoria pruimen zien we leeggelopen ballonnetjes hangen. Ze lijken te wachten tot er iemand met zijn mond tegen de schors gaat staan om ze een voor een op te blazen.

Ik vind het een beetje zielig. Zelfs de vogels in de tuin keren hun rug.
Wat is er met jou gebeurd? Last van een milde depressie? 

Even schudden! Slecht plan.. er vallen kleine jeukende dingetjes in mijn haar en in mijn kleding. Maar de ballonnetjes blijven hangen.

Zij klampen zich nog even vast aan de moederboom. 
Het is tijd om los te laten, tijd om te gaan. Jullie zijn ziek...

Ik laat de bomendokter komen. Met zijn stethoscoop luistert hij aan de schors. Hij schudt stilletjes met zijn hoofd terwijl hij naar mij kijkt..Ik kijk naar de grond. Tranen komen op maar ik houd mij sterk.
De bomendokter zegt dat hij vermoedelijk al van jongs af aan niet sterk genoeg was. Maar toch is het hard. Ik had een mooie toekomst voor hem! Met vele jaren van bloei in het kippenhok, waarbij hij alle belangrijke momenten in de tuin zou meemaken.Om nog maar te zwijgen over de heerlijke confituren die ik zou maken!

We laten hem nog even.. misschien komt hij er weer bovenop en heeft hij enkel last van een dipje..
Morgen haal ik alvast de klankentapper van professor Barabas!

4 opmerkingen: