Het oude klooster is niet meer

(Voor het ziekenhuis waar ik werk mocht ik volgende verhaaltje schrijven.

Het oude klooster maakt namelijk plaats voor een nieuwbouw.)

Archief PC Zoete Nood Gods Lede

Als ik voor de laatste keer de voordeur van het klooster open, brengt een opwaaiende stofwolk het verleden tot leven.

Ergens in de verte hoor ik een zuster met haar schoenen schuifelen over de prachtige wit mozaïeken vloer.

Links van mij, aan de dubbele glazen deur valt het licht in een gouden straal binnen. Stof zweeft in de zonnestraal als kleine glittertjes. Als ik de deur piepend open komt er luid gelach op me af. Mensen zitten op rijen achter elkaar. Er worden blikken uitgewisseld en luid geapplaudisseerd. Vooraan kijkt een rij mensen het publiek in. Ze maken een diepe buiging.

Voor ik word opgemerkt laat ik de deur stilletjes dichtvallen.
De prachtige melkglazen ruiten met Maria en engel Gabriel leiden me langs de kapel waar zusters en patiënten in stilte bidden.

Ik volg de arduinen traptreden naar zolder. Hier staan rijen bedden naast elkaar, gescheiden door een nachtkastje.
Mijn ogen vallen op enkele grote zakken die gevuld zijn met moesjes. Patiënten halen deze moesjes uit oude krulspelden zodat de zuster er kussens mee kan opvullen.

Plots voel ik de grond daveren. Alles schudt heen en weer. Voor mij zie ik de blauwe hemel. Als ik naar het randje loop waar de hemel begint zie ik beneden een grote moderne machine. Als een dinosaurus hapt de machine met zijn bek in de muren. Alles stort in.

Samen met de muren stort ook het verleden in.. stof waait op.. dwarrelt de blauwe lucht in zoekend naar een nieuwe thuis.

Ik moet hier weg. Het wordt te gevaarlijk.
*Mijauw*

de facebookpagina